Entezopatia więzadła właściwego rzepki, potocznie nazywana „kolanem skoczka”, jest jedną z częstszych przewlekłych kontuzji w sporcie. Występuje w takich sportach jak: siatkówka, koszykówka i piłka ręczna.
Entezopatia więzadła rzepki czy zapalenie ścięgna?
Termin „zapalenie ścięgna” używany jest powszechnie w celu opisu hipotetycznego przewlekłego stawu zapalnego więzadła właściwego rzepki, jednakże badania histologiczne nie potwierdzają obecności komórek stawu zapalnego w regionie występowania entezopatii.
Tkanka charakteryzuje się zagęszczeniem fibroblastów, hiperplazją naczyń krwionośnych i dezorganizacją kolagenu na skutek zaburzonego gojenia mikrouszkodzeń więzadła. Najczęściej do uszkodzenia dochodzi na wierzchołku rzepki, inną lokalizacją jest rozcięgno mięśnia czworogłowego na przyczepie do podstawy rzepki, a najrzadszą na przyczepie do guzowatości piszczeli. Nagromadzenie neurotransmiterów w okolicy hiperplazji naczyń krwionośnych najczęściej w głębokiej warstwie więzadła prowadzi do zjawiska mechanicznej patellodynii. Dodatkowe unaczynienie powoduje, iż nieznaczny mechaniczny bodziec (np. chodzenie po schodach) może prowadzić do dolegliwości bólowych.
Leczenie entezopatii więzadła rzepki
Fizjoterapia zachowawcza więzadła właściwego rzepki składa się z modyfikacji obciążeń, krioterapii, elektroterapii, fali uderzeniowej, laseroterapii, kinesiotapingu, terapii manualnej, treningu medycznego, stosowania leków przeciwzapalnych lub iniekcji PRP, kortykosteroidów i zakładania ortezy na kolano najlepiej w formie specjalnej opaski ortopedycznej dedykowanej na kolano skoczka.
