Czym jest Choroba Osgooda Schlattera?
Chorobą Osgooda-Schlattera nazywamy aseptyczne zapalenie guzowatości kości piszczelowej (jałowa martwica guzowatości piszczelowej ). Jest ono zaliczane do grupy jałowych martwic kości. Rozwija się w obrębie guzowatości kości piszczelowej, która służą jako miejsce przyczepu więzadła rzepki. Na ogół występuje jednostronnie, choć zdarzają się przypadki, gdy mamy do czynienia ze schorzeniem obustronnym.
Choroba Osgooda Schlattera i jej przyczyny
Przyczyny choroby Osgooda Schlattera nie są do końca znane. Przypuszcza się, że u jej podłoża leży proces nazywany aseptyczną martwicą kości, w wyniku którego następuje ograniczone obumarcie tkanki kostnej i częściowo chrząstki. Do tego stanu mogą doprowadzić zaburzenia unaczynienia, których genezy dopatruje się we wrodzonych anomaliach naczyń, niedoborach witamin A, D3 + K2Mk7 lub Mk4, E, naturalnego kolagenu i mikroelementów, zaburzeniach hormonalnych oraz powtarzających się mikrourazach kości. Może do nich dojść choćby w przypadku intensywnych ćwiczeń fizycznych.
U dzieci, szczególnie w okresie wzrostu, więzadła rzepki są szczególnie podatne na powstawanie odkształceń. Ruch nagłego prostowania kolana z mocnego zgięcia powoduje jej oddziaływanie na guzowatość kości piszczelowej, a to może prowadzić do oddzielenia się chrząstki wzrostowej.
Schorzenie występuje 3 razy częściej u chłopców niż dziewczynek. Obserwuje się, że predysponowani do jego wystąpienia są uprawiający niektóre dyscypliny sportowe, np. piłkę nożną lub lekkoatletykę. Narażeni na wystąpienie choroby Osgooda Schlattera są również wszyscy ci, u których regularnie podczas treningów dochodzi do zgięcia kolana powyżej 40 stopni.
Choroba Osgood Schlattera powikłania
Choroba Osgooda Schlattera może prowadzić do powikłań. Jednym z nich jest pojawienie się charakterystycznego zgrubienia pod kolanem. Po jej wystąpieniu pacjent może odczuwać jeszcze przez kilka lat ból podczas wysiłku. W szczególnie ciężkich przypadkach – gdy zmiany martwicze ograniczają ruchomość stawu – może dochodzić do do trwałej deformacji kończyny.
Choroba Osgooda Schlattera leczenie
Chorobę Osgooda Schlattera najczęściej leczy się objawowo poprzez odciążanie i ograniczenie ruchomości kończyny w stawie kolanowym. Wykorzystuje się do tego specjalne aktywne ortezy kolana i opaski na kolano. Czas leczenia ortezami i opaskami na ogół powinien być nie dłuższy niż 5- 6 tygodni – chyba że lekarz zadecyduję inaczej.Jest to o wiele lepsza terapia niż powszechne stosowanie unieruchomień gipsowych znacznie wydłużających powrót do aktywności fizycznych. Potem taki stabilizator rzepki może posłużyć nam przez długi czas jako profilaktyka.
W zmniejszeniu bólu spowodowanego wystąpieniem choroby pomogą okłady z lodu lub też środki farmakologiczne, a także zabiegi takie jak: jonoforeza, laser wysokoenergetyczny i interferencyjny prąd zmienny. Do leczenia Osgood Schlattera wykorzystuje się również kinesiotaping. Polega on na przylepianiu do ciała specjalnych taśm, które stabilizują i stymulują mięśnie.
W niektórych przypadkach konieczna może być operacja, w wyniku której guz zostanie usunięty.
Choroba Osgood Schlattera ćwiczenia i rehabilitacja
Aby przyspieszyć powrót do zdrowia pacjentów chorujących na Osgood Schlattera, zaleca się wprowadzenie ćwiczeń. Dzięki nim zachowana zostania elastyczność tkanek miękkich w kończynie. Pacjent ma wykonywać ćwiczenia rozciągające mięśnie i powięzie. Odpowiednie ćwiczenia dobierane są indywidualne przez ortopedę i fizjoterapeutę. Mają one na celu również uzyskanie właściwego stosunku pomiędzy siłą mięśni prostujących i zginających kolano.
